W Fatimie Matka Boża przekazała przesłanie skierowane do całego Kościoła i świata. Orędzia te zostały przekazane pastuszkom między 13 maja a 13 października 1917 roku, pierwsze dwie jego części („tajemnice”) zostały ujawnione w roku 1941, trzecia – ostatnia – w roku 2000, wywołując wiele komentarzy i spekulacji.
Tajemnice te były ujawniane stopniowo. Pierwsze dwie tajemnice fatimskie opublikowano w roku 1941, trzecia – ostatnia – została ujawniona w roku 2000, wywołując wiele komentarzy i spekulacji dotyczących jej treści, znaczenia i dotychczasowej historii. Warto znać ich treść i rozumieć ich znaczenie – to klucz umożliwiający zrozumienie wypadków ostatniego dekad, jak i czasów, w których zgodnie z Bożym zamysłem przyszło nam żyć. Tajemnice te nie należą do przeszłości…
Pierwsza tajemnica koncentruje się na wizji piekła. Siostra Łucja opatruję tę wizję następującą uwagą: „Dzięki niech będą naszej dobrej Matce Najświętszej, która nas przedtem uspokoiła obietnicą, że nas zabierze do nieba (w pierwszym widzeniu). Bo gdyby tak nie było, sądzę, że bylibyśmy umarli z lęku i przerażenia”. Druga wizja dotyczy Nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi, jej częścią jest żądanie ofiarowania Rosji Niepokalanemu Sercu oraz „ofiarowanie Komunii św. w pierwsze soboty na zadośćuczynienie”.
Wizja ta zawiera pewien warunek: „jeżeli ludzie me życzenia spełnią”… Tajemnica ta wskazuje na moment wyboru, kierunek, który obiorą losy świata, zależy od duchowych wyborów ludzkości – i każdego człowieka z osobna. „Jeżeli ludzie me życzenia spełnią, Rosja nawróci się i zapanuje pokój, jeżeli nie, Rosja rozszerzy swoje błędne nauki po świecie, wywołując wojny i prześladowania Kościoła”.
To scenariusz prześladowań, oczyszczenia, wystawienia wiary i wierności Bogu na próbę. Konsekwencje zignorowania żądań Maryi są tragiczne: „dobrzy będą męczeni, Ojciec Święty będzie bardzo cierpieć, wiele narodów zostanie zniszczonych”. W końcu jednak Niepokalane Serce Maryi zatriumfuje. Ostatnie zdanie tej tajemnicy brzmi następująco: „Ojciec Święty poświęci mi Rosję, która się nawróci, a dla świata nastanie okres pokoju”.
Trzecia tajemnica, ujawniona w roku 2000, dotyczy ostatniej wizji danej pastuszkom: „zobaczyliśmy po lewej stronie Naszej Pani nieco wyżej Anioła trzymającego w lewej ręce ognisty miecz; iskrząc się wyrzucał języki ognia, które zdawało się, że podpalą świat; ale gasły one w zetknięciu z blaskiem, jaki promieniował z prawej ręki Naszej Pani w jego kierunku; Anioł wskazując prawą ręką ziemię, powiedział mocnym głosem: Pokuta, Pokuta, Pokuta!”.
Więcej o tej tajemnicy, a także wszystkie tajemnice fatimskie można odnaleźć w serwisie fatima.pl.
Dalej wizjonerzy ujrzeli biskupa ubranego w biel, o którym mieli przeczucie, że to Ojciec Święty. „Wielu innych Biskupów, Kapłanów, zakonników i zakonnic wchodzących na stromą górę, na której szczycie znajdował się wielki Krzyż zbity z nieociosanych belek jak gdyby z drzewa korkowego pokrytego korą; Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane i na poły drżący, chwiejnym krokiem, udręczony bólem i cierpieniem, szedł modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał na swojej drodze; doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego Krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy, którzy kilka razy ugodzili go pociskami z broni palnej i strzałami z łuku i w ten sam sposób zginęli jeden po drugim inni Biskupi, Kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz wiele osób świeckich, mężczyzn i kobiet różnych klas i pozycji. Pod dwoma ramionami Krzyża były dwa Anioły, każdy trzymający w ręce konewkę z kryształu, do których zbierali krew Męczenników i nią skrapiali dusze zbliżające się do Boga”. To wizja wstrząsająca.